çakal
Köken: Farsça (şaġāl)
[isim] [hayvan bilimi] Etoburlardan, sürü hâlinde yaşayan, kurttan küçük bir yaban hayvanı (canis aureus)
ÇAKAL İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
- acyocu
- anahtarcı
- arakçı
- arpacı
- askıcı
- ayakçı
- ayınga
- ayıngacı
- aynacı
- ayyar
- baba
- batakçı
- benzetici ressam
- bulgurcu
- cambaz
- Celâli
- cerrar
- çakal
- çantacı
- çapulcu
- çaycı
- çıfıt
- çilingir
- dalavereci
- dalgacı
- dalgıç
- defineci
- demagog
- dessas
- dızdızcı
- dişçi
- dolandırıcı
- dolapçı
- dubaracı
- duvarcı
- dümenci
- düzenbaz
- düzmeci
- eli uzun
- entrikacı
- eroinci
- esrarcı
- eşkıya
- faizci
- falcı
- fare
- fındıkçı
- fırıldakçı
- fortçu
- gangster
- goygoycu
- haraççı
- harami
- hasırcı
- haydut
- hırsız
- hilebaz
- hileci
- hilekâr
- hokkabaz
- işçi
- kaçakçı
- kafesçi
- kalaycı
- kaldırımcı
- kalleş
- kalpazan
- kaltaban
- kaparozcu
- kapkaççı
- karmanyolacı
- kayışçı
- kazıkçı
- kleptoman
- kolpocu
- kopyacı
- korsan
- köfteci
- köpoğlu
- külahçı
- madikçi
- madrabaz
- mafya
- makasçı
- malın gözü
- manitacı
- mantarcı
- markacı
- mekkâre
- mideci
- minareci
- muhtelis
- mumcu
- muskacı
- muslukçu
- mücevherci
- mürtekip
- mürteşi
- numaracı
- otel faresi
- otelci
- otobüsçü
- oyunbaz
- oyuncu
- pantuflacı
- papelci
- papikçi
- perdahçı
- pislikçi
- plaçkacı
- politikacı
- rüşvetçi
- sahteci
- sahtekâr
- sansar
- sıçan
- soyguncu
- şantajcı
- şantör
- şarlatan
- tavcı
- tefeci
- tertipçi
- tırnakçı
- tırtıkçı
- tokatçı
- tuzakçı
- uğru
- üçkâğıtçı
- üfürükçü
- yağmacı
- yaldızcı
- yamyam
- yankesici
- yiyici
- zarfçı
- abalı
- aceze
- aciz
- adalesiz
- apışık
- arkası yufka
- beli bükük
- biçare
- bitap
- bitik
- bitkin
- bostan korkuluğu
- burnunu sıksan canı çıkacak
- cansız
- çakal
- çelimsiz
- çökkün
- çöpten çelebi
- dayanıksız
- debil
- dermansız
- dirençsiz
- eksin
- enez
- eneze
- erksiz
- fakir
- gemi aslanı
- gücük
- hâlsiz
- hoşaf
- iktidarsız
- kassız
- kof
- kudretsiz
- kuvvetsiz
- mecalsiz
- pestil gibi
- sapı silik
- savunmasız
- sökel
- takatsiz
- yorgun
- zavallı
- zayıf
- alçak
- anasının ipini pazara çıkarmış
- anasının ipini satmış
- avare
- ayaktakımı
- aylak
- baldırı çıplak
- başıboş
- berduş
- bitik
- bitnik
- boş gezenin boş kalfası
- çakal
- döküntü
- evi sırtında
- gezeğen
- gezenti
- göbeği sokakta kesilmiş
- haylaz
- hayta
- hergele
- hippi
- ipsiz
- ipsiz sapsız
- istinga
- it
- it kopuk
- kaldırım mühendisi
- kopuk
- maceracı
- maceraperest
- mayın
- parya
- salma
- sapı silik
- serüvenci
- sokak çocuğu
- sürtük
- yersiz
- yersiz yurtsuz
- yurtsuz
- zıpçıktı
- zıpır
- zırtapoz
- zibidi
HECELEME
ça-kal ÇAKAL KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [isim] [hayvan bilimi] Etoburlardan, sürü hâlinde yaşayan, kurttan küçük bir yaban hayvanı (canis aureus)Örnek: Korkunç geceler, çakalların ulumaları, köpeklerin haykırışları bu ruhu da karartan gecelerde sinirleri büsbütün gevşetiyor.
- [isim] [argo] Kurnaz, yalancı, düzenci, aşağılık kimse
- [sıfat] [halk ağzında] Titiz, huysuz
- [sıfat] [halk ağzında] Görgüsüz
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük