cebeli
[isim] [tarih] Osmanlı devleti'nde, savaş sırasında tımar, zeamet sahiplerinin dirlikleri oranına göre yanlarında götürmekle yükümlü bulundukları atlı asker
CEBELİ İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
- akıncı
- alaylı
- albay
- asteğmen
- astsubay
- astsubay başçavuş
- astsubay çavuş
- astsubay kıdemli başçavuş
- astsubay kıdemli çavuş
- astsubay kıdemli üstçavuş
- astsubay üstçavuş
- atlı
- avcı eri
- azap
- balina
- başçavuş
- başeski
- başgedikli
- bedelci
- bedelli
- bıyıklı
- binbaşı
- cebeci
- cebeli
- cengâver
- cenkçi
- cidalci
- çavuş
- çeri
- dâhiliye subayı
- deniz piyadesi
- denizci
- döviz
- dragon
- efrat
- emir eri
- emir subayı
- emirber
- er
- erat
- erbaş
- erkân
- erkânıharp
- feldmareşal
- ferik
- gedikli
- general
- haseki
- hassa askeri
- havacı
- hayta
- humbaracı
- ikinci ferik
- jandarma
- kaçak
- karacı
- kaymakam
- kazak
- kethüda bey
- kolağası
- komando
- komodor
- koramiral
- korgeneral
- kölemen
- kul kâhyası
- kul kethüdası
- kumbaracı
- kura efradı
- kurmay
- kuşçu
- lağımcı
- lejyoner
- levazımcı
- lira
- mareşal
- Mehmetçik
- miralay
- mirliva
- muhabereci
- muharip
- mumcu
- muvazzaf
- muvazzaf subay
- mücahit
- mülazım
- mülhak
- müşir
- nefer
- nizamiye
- odabaşı
- onbaşı
- oramiral
- ordu
- orgeneral
- para
- paşa
- patrona
- piyade
- posta
- rampacı
- redif
- riyala
- sarıca
- savaşçı
- sekban
- serdümen
- silahendaz
- silahşor
- sipahi
- solak
- subay
- süvari
- şövalye
- tankçı
- teğmen
- tersane kethüdası
- tersaneli
- topçu
- tuğamiral
- tuğbay
- tuğgeneral
- turnacı
- tümamiral
- tümgeneral
- ulufeci
- uzatmalı çavuş
- uzman çavuş
- ümera
- üstçavuş
- üsteğmen
- üstsubay
- visamiral
- yancı
- yarbay
- yardımcı
- yaver
- yedek subay
- yeniçeri
- yürük
- yüzbaşı
- zabit
- zabitan
- zemberekçi
- akrep
- ases
- asesbaşı
- askerî inzibat
- aynasız
- bakla
- başgardiyan
- bekçi
- belediye zabıtası
- bıyıklı
- bostancı
- böcekbaşı
- cebeli
- çarşı ağası
- dayı
- dedektif
- devriye
- emniyet
- emniyet amiri
- gardiyan
- hafiye
- icracı
- ikramiyeli
- inzibat
- jandarma
- kalpakçı
- karabinyer
- karakol
- keş
- kır bekçisi
- kır serdarı
- kizir
- kolluk
- komiser
- kontrgerilla
- kullukçu
- makineli
- mikrop
- müfettiş
- pazvant
- pil
- polis hafiyesi
- ramazan
- salma
- sivil
- sivil polis
- şerif
- taharri
- taharri memuru
- toplum polisi
- yumurtacı
- yüz para
- zabıta
- zaptiye
- zindancı
HECELEME
ce-be-li CEBELİ KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [isim] [tarih] Osmanlı devleti'nde, savaş sırasında tımar, zeamet sahiplerinin dirlikleri oranına göre yanlarında götürmekle yükümlü bulundukları atlı askerÖrnek: Tımarın geliri kendisinden başka iki cebelinin de savaşa hazır bulundurulmasını sağlayacak kadardı.
- [isim] Aynı dönemde illerdeki atlı inzibat kuvveti
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük