kıta
Köken: Arapça (ḳiṭʿa)
[isim] [coğrafya] Yeryüzündeki altı büyük kara parçasından her biri, ana kara
KITA İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
- aile
- aksam
- askat
- aşama
- ayrım
- bahis
- bap
- bent
- birim
- bölme
- bölük
- bölüntü
- cilt
- cüz
- çekmece
- daire
- dal
- departman
- devre
- esna
- familya
- fasıl
- fasıla
- fasile
- fıkra
- fırka
- filum
- göz
- hane
- hücre
- kısım
- kıta
- kolon
- kürsü
- loca
- madde
- mahalle
- modül
- oda
- paragraf
- parsel
- parti
- pasaj
- perde
- reyon
- sahne
- sayfa
- seksiyon
- sektör
- servis
- set
- sınıf
- sütun
- şerit
- şube
- tabaka
- tablo
- takım
- taksimat
- taraf
- tür
- yarı
- zaman
- ayrıntı
- bakla
- beze
- bölük
- bölük pörçük
- bölüntü
- cisimcik
- cüz
- çapak
- çıkıntı
- çıngı
- dilim
- diş
- doğram
- eklenti
- esrar
- ezgi
- fasikül
- forma
- güzel
- halka
- hisse
- kafile
- kalem
- kalıp
- kamga
- kesek
- kesim
- kesinti
- kesir
- kesme
- kırık
- kırıntı
- kırkıntı
- kırpık
- kırpıntı
- kısım
- kıta
- kıyıntı
- kıymık
- kitle
- kopuntu
- kuşbaşı
- külçe
- külte
- küme
- kütle
- lime
- lokma
- lop
- lopçuk
- müfrez
- nicelik
- öge
- parçacık
- pare
- partikül
- pazı
- savruntu
- sayfa
- sıyrıntı
- söküntü
- sunum
- şerha
- tabaka
- tane
- tanecik
- tike
- topak
- tozan
- unsur
- uzantı
- yama
- yan
- yaprak
- yığın
- yonga
- yudum
- zerre
- zırnık
- ağırlama
- akrostiş
- aksak
- altılı
- ayak
- bağlam
- bahariye
- bent
- beşleme
- beşli
- beyit
- deme
- destan
- deyiş
- ditiramp
- divan
- dize
- dördül
- dörtleme
- dörtlük
- eglog
- epope
- fabl
- fahriye
- gazel
- gazeliyat
- güfte
- güzelleme
- hamse
- hezel
- hezliyat
- hicviye
- idil
- ilahi
- kalenderî
- kantat
- kaside
- kayabaşı
- kıta
- koçaklama
- koşma
- koşuk
- lirik şiir
- makta
- mani
- manzume
- matla
- mensur şiir
- mesnevi
- methiye
- mevlit
- mısra
- muhammes
- murabba
- muvaşşah
- mücevher tarih
- mülemma
- münacat
- müseddes
- müsemmen
- müstezat
- naat
- nazım
- nazire
- nefes
- neşide
- öykünce
- romans
- rubai
- semai
- sone
- şarkı
- şehname
- şitaiye
- taç beyit
- tahmis
- tardiye
- tarih
- taşlama
- terbi
- terciibent
- terkibibent
- tevhit
- tevşih
- türkü
- üçleme
- varsağı
- yedekli
- yedili
- yergi
- yır
- yiğitleme
HECELEME
kı-ta KITA KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [isim] [coğrafya] Yeryüzündeki altı büyük kara parçasından her biri, ana karaÖrnek: Avrupa kıtası.
- [isim] [askerlik] Askerlerin bir komutanın emrinde bir araya gelmesinden oluşan birlikÖrnek: Trakya'da, Anadolu'dan gelecek yeni kıtalara intizar edilmektedir.
- [isim] [edebiyat] DörtlükÖrnek: Abdülkadir Efendi'nin yazdığı tarih kıtasını aynen buraya geçirmekte bir fayda yok.
- [isim] [eskimiş] Parça, taneÖrnek: İki kıta mektup.
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük