ruhaniyet
Köken: Arapça (rūḥāniyyet)
[isim] [eskimiş] Ruhtan ibaret olma durumu
HECELEME
ru-ha-ni-yet RUHANİYET KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [isim] [eskimiş] Ruhtan ibaret olma durumu
- [isim] [din bilgisi] Ölmüş kutsal bir kimsenin, bir inanışa göre sürüp gitmekte bulunan manevi gücüÖrnek: Evliyaların ruhaniyetine sığınmak.
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük