tembel
Köken: Farsça (tenbel)
[sıfat] İş görmeyi, çalışmayı sevmeyen, çaba göstermekten, sıkıntıdan kaçan (kimse), üşengeç
TEMBEL İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
- afyonlu
- ağırcanlı
- ağırkanlı
- atıl
- bezgin
- bıkkın
- canı tatlı
- canına düşkün
- cenaze
- doğduğuna bin pişman
- dümen neferi
- dümenci
- dünden ölmüş
- edilgin
- eli ağır
- eline ağır
- eylemsiz
- gayretsiz
- gibi
- hasta
- haymana
- haymana mandası
- haymana öküzü
- ihmalci
- ihmalkâr
- kâhil
- kalpazan
- kokmuş
- külkedisi
- lapa
- lapacı
- meleme
- mendebur
- mıymıntı
- mızmız
- pasif
- püsür
- ruhsuz
- salpa
- salpak
- savsak
- semirgin
- silik
- sinameki
- sinameki gibi
- sultani tembel
- sümsük
- sünepe
- süngüsü düşük
- sütçü beygiri gibi
- tavuk gibi
- tembel
- tutuk
- usangın
- uykucu
- uyuntu
- uyuz
- üstüne ölü toprağı serpilmiş gibi
- üşenç
- üşengen
HECELEME
tem-bel TEMBEL KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [sıfat] İş görmeyi, çalışmayı sevmeyen, çaba göstermekten, sıkıntıdan kaçan (kimse), üşengeçÖrnek: Tembeller ve işsizler daha çok yorulurlar.
- [sıfat] [tıp] Fonksiyonunu yerine getirmede yavaşlık gösteren (organ)Örnek: Galiba karaciğeri de tembel.
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük