zekâ
Köken: Arapça (ẕekāʾ)
[isim] [ruh bilimi] İnsanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri algılama, yargılama ve sonuç çıkarma yeteneklerinin tamamı, anlak, dirayet, zeyreklik, feraset
ZEKÂ İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
HECELEME
ze-kâ ZEKÂ KELİMESİNİN ANLAMI VE BİR ÖRNEK
- [isim] [ruh bilimi] İnsanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri algılama, yargılama ve sonuç çıkarma yeteneklerinin tamamı, anlak, dirayet, zeyreklik, ferasetÖrnek: Herkesin gönlünü almayı bilecek zekâya sahipti.
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük