husumetkâr
Köken: Arapça (ḫuṣūmet) ve Farsça (-kār)
[sıfat] [eskimiş] Düşmanlık besleyen, kin güden (kimse)
HECELEME
hu-su-met-kâr HUSUMETKÂR KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [sıfat] [eskimiş] Düşmanlık besleyen, kin güden (kimse)
- [zarf] DüşmancaÖrnek: Eniştesinin saflığından cesaret alarak ablasının husumetkâr davranması, evdeki mevkisini güçleştiriyordu.
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük