kânun
Köken: Arapça (kānūn)
[isim] [eskimiş] Eski takvimde yer alan kânunusani, kânunuevvel ay adlarında geçen `ateş ocağı` anlamındaki söz
HECELEME
kâ-nun KÂNUN KELİMESİNİN ANLAMI VE BİR ÖRNEK
- [isim] [eskimiş] Eski takvimde yer alan kânunusani, kânunuevvel ay adlarında geçen `ateş ocağı` anlamındaki sözÖrnek: Eski tabirle kânunları yani aralık ve ocak aylarını sevmem.
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük