insan
Köken: Arapça (insān)
[isim] Toplum hâlinde bir kültür çevresinde yaşayan, düşünme ve konuşma yeteneği olan, evreni bütün olarak kavrayabilen, bulguları sonucunda değiştirebilen ve biçimlendirebilen canlı
İNSAN İLE BENZER OLAN KELİMELER
İNSAN İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
- acemi oğlanı
- agucuk
- anasının körpe kuzusu
- bacaksız
- bala
- bebe
- bebecik
- bebek
- bızdık
- buluntu
- çağa
- çolpa
- dikme
- döl
- evlat
- fırlama
- göbel
- insan
- kız
- kız kızan
- kızan
- kopil
- kucak çocuğu
- kurabiye
- kuzu
- küçük
- masum
- nevzat
- nokta
- oğlan
- oğul
- öksüz
- peçe
- piç
- piç kurusu
- sabi
- serçe
- sıpa
- sübyan
- süt çocuğu
- süt kuzusu
- şopar
- şorolo
- tatlı bela
- tekne kazıntısı
- tıfıl
- tosuncuk
- tüysüz
- ufaklık
- uşak
- velet
- yavru
- yavrucak
- yavrucuk
- yavşak
- yumurcak
- zürriyet
- alicenap
- azıklı
- baba
- bağışçı
- bonkör
- cennetlik
- cennetmekân
- civanmert
- değerbilir
- diğerkâm
- dokuz körün bir değneği
- fedakâr
- feragatli
- fıstık
- fukara babası
- hamiyetli
- hamiyetperver
- hayır sahibi
- hayırhah
- hayırperver
- hayırsever
- hazımlı
- hoşgörücü
- hoşgörülü
- imanlı
- insaflı
- insan
- insan evladı
- insancı
- insancıl
- insaniyetli
- iyi kalpli
- iyi niyetli
- iyi yürekli
- iyicil
- iyilik perisi
- iyilikbilir
- iyiliksever
- kadirbilir
- kadirşinas
- kıyakçı
- kişilikli
- kişioğlu
- lütufkâr
- melek gibi
- mürüvvetli
- müsamahakâr
- müsamahalı
- oğuz
- özgeci
- özgecil
- özveren
- özverili
- toleranslı
- vicdanlı
- yağlı kapı
- yardımcı
- yardımsever
HECELEME
in-san İNSAN KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [isim] Toplum hâlinde bir kültür çevresinde yaşayan, düşünme ve konuşma yeteneği olan, evreni bütün olarak kavrayabilen, bulguları sonucunda değiştirebilen ve biçimlendirebilen canlı
- [isim] Âdemoğlu, âdem evladıÖrnek: O yaşta insan hiç düşünmeden sadece yaşamaya bakar.
- [sıfat] [mecaz] Huy ve ahlak yönünden üstün nitelikli (kimse)
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük